:نامGheysar Aminpour - قیصر امین پور:دسته‌بندیهنر و تفریحات - کتاب و ادبیات:شرح دردهای من جامه نیستند تا ز تن درآورم «چامه و چکامه نیستند» تا به «رشته سخن» در آورم نعره نیستند تا زِ «نای جان» برآورم دردهای من نگفتنی دردهای من نهفتنی است...
قیصر امین پور در ۲ اردیبهشت ۱۳۳۸ در گَتوَند شوشتر در شمال استان خوزستان به دنیا آمد. تحصیلات ابتدایی را در گتوند ادامه داد و در سال ۵۷ در رشته دامپزشکی دانشگاه تهران پذیرفته شد ولی پس از مدتی از این رشته انصراف داد و به ادامه تحصیل در رشته ی علوم اجتماعی دانشگاه تهران پرداخت.
قیصر امین پور، در سال ۱۳۶۳ نیز رشته علوم اجتماعی دانشگاه تهران را پس زد و بار دیگر اما در رشته زبان و ادبیات فارسی به دانشگاه رفت و این رشته را تا مقطع دکترا گذراند و در سال ۷۶ از پایان نامه دکترای خود با راهنمایی دکتر محمدرضا شفیعی کدکنی با عنوان «سنت و نوآوری در شعر معاصر» دفاع کرد. این پایان نامه در سال ۸۳ و از سوی انتشارات علمی و فرهنگی منتشر شد.
او در سال ۱۳۵۸، از جمله شاعرانی بود که در شکل گیری و استمرار فعالیتهای واحد شعر حوزه هنری تا سال ۶۶ تأثیر گزار بود: قیصر امین پور در شکل گیری حلقه هنری و اندیشه اسلامی در حوزه هنری با افرادی چون سید حسن حسینی، سلمان هراتی، محسن مخملباف، حسام الدین سراج، محمدعلی محمدی، یوسفعلی میر شکاک، حسین خسروجردی و ... همکاری داشت. گروهی که بنیانگذاران جوان حوزه هنری نام گرفتند و بعدترها چهره هایی چون سهیل محمودی، ساعد باقری، عبدالملکیان، کاکایی و فاطمه راکعی و علیرضا قزوه نیز به آنان پیوستند. البته هشت سال بعد یعنی در سال ۱۳۶۶ او به همراه بسیاری از هم دوره ای هایش، از حوزه هنری خارج شد و 2 سال بعد به کمک دوستانش دفتر شعر جوان را راه اندازی کرد.
وی طی این دوران مسئولیت صفحه شعرِ هفتهنامه «سروش» را بر عهده داشت و اولین مجموعه شعر خود را در سال ۶۳ منتشر کرد. اولین مجموعه او «در کوچه آفتاب» دفتری از رباعی و دوبیتی بود و به دنبال آن «تنفس صبح» تعدادی از غزلها و شعرهای سپید او را در بر میگرفت. امین پور هیچگاه اشعار فاقد وزن نسرود و در عین حال این نوع شعر را نیز هرگز رد نکرد.
او در سال ۱۳۶۶ به همراه دوستان نویسنده و شاعرش، بیوک ملکی و فریدون عموزاده خلیلی، نشریه «سروش نوجوان» را طراحی و منتشر کرد که تا چندی پیش هم انتشار این مجله و مسؤولیت قیصر امین پور در سمت سردبیری ادامه داشت.
دکتر قیصر امین پور، تدریس در دانشگاه را در سال ۱۳۶۷ و در دانشگاه الزهرا آغاز کرد و سپس در سال ۶۹ در دانشگاه تهران مشغول تدریس شد. وی در همین دوران دبیری بخش ادبیات فصلنامه هنر و مسؤولیت در دفتر شعر جوان را به کارهای خود ضمیمه کرد که که تا آخر عمرش ادامه یافت. وی همچنین در سال ۶۸ موفق به کسب جایزه نیما یوشیج، موسوم به مرغ آمین بلورین شد. دکتر امین پور در سال ۸۲ بهعنوان عضو پیوسته فرهنگستان زبان و ادبیات فارسی برگزیده شد.
وی پس از تصادفی در سال ۱۳۷۸ همواره از بیماریهای مختلف رنج میبرد و حتی دست کم دو عمل جراحی قلب و پیوند کلیه را پشت سر گذاشته بود و در نهایت حدود ساعت ۳ بامداد سه شنبه ۸ آبان ۱۳۸۶ در سن چهل و هشت سالگی در بیمارستان دی درگذشت. پیکر این شاعر در زادگاهش گتوند و در کنار مزار شهدای گمنام این شهرستان به خاک سپرده شد. روحش شاد
حرفهای ما هنوز ناتمام تا نگاه میکنی وقت رفتن است باز هم همان حکایت همیشگی پیش از این که باخبر شوی لحظه عزیمت تو ناگزیر میشود آی ای دریغ و حسرت همیشگی ناگهان چقدر زود دیر میشود
کتابها: ۱. تنفس صبح، ۱۳۶۳ ۲. در کوچه آفتاب، ۱۳۶۳ ۳. توفان در پرانتز، ۱۳۶۵ ۴. منظومه ظهر روز دهم (برنده جایزه جشنواره کتاب کانون پرورش فکری)، ۱۳۶۵ ۵. مثل چشمه، مثل رود، ۱۳۶۸ ۶. بیبال پریدن، ۱۳۷۰ ۷. گفتگوهای بی گفت و گو، ۱۳۷۰ ۸. آینههای ناگهان، ۱۳۷۲ ۹. آینههای ناگهان، دفتر دوم، ۱۳۷۳ ۱۰. به قول پرستو(برنده جایزه جشنواره کتاب کانون پرورش فکری)، ۱۳۷۵ ۱۱. گزیده اشعار شاعر توسط انتشارات مروارید، ۱۳۷۸ ۱۲. گلها همه آفتابگردانند، ۱۳۸۱ ۱۳. سنت و نوآوری در شعر معاصر (پایان نامه دانشگاه که توسط انتشارات علمی و فرهنگی چاپ شد)، ۱۳۸۳ ۱۴. دستور زبان عشق، ۱۳۸۶
جوایز: ۱. جایزه ادبی نیما یوشیج، موسوم به تندیس مرغ آمین، ۱۳۶۸ ۲. جایزه تندیس ماه طلایی (برگزیده شعر کودک و نوجوان ۲۰ سال انقلاب)
برای نمایش آواتار خود در این وبلاگ در سایت Gravatar.com ثبت نام کنید. (راهنما)
آلاچیق و ناهار دور هم در حضور استاد برای من تصویر قشنگی بود.
:نامGheysar Aminpour - قیصر امین پور:دسته‌بندیهنر و تفریحات - کتاب و ادبیات:شرح
دردهای من
جامه نیستند
تا ز تن درآورم
«چامه و چکامه نیستند»
تا به «رشته سخن» در آورم
نعره نیستند
تا زِ «نای جان» برآورم
دردهای من نگفتنی
دردهای من نهفتنی است...
قیصر امین پور در ۲ اردیبهشت ۱۳۳۸ در گَتوَند شوشتر در شمال استان خوزستان به دنیا آمد. تحصیلات ابتدایی را در گتوند ادامه داد و در سال ۵۷ در رشته دامپزشکی دانشگاه تهران پذیرفته شد ولی پس از مدتی از این رشته انصراف داد و به ادامه تحصیل در رشته ی علوم اجتماعی دانشگاه تهران پرداخت.
قیصر امین پور، در سال ۱۳۶۳ نیز رشته علوم اجتماعی دانشگاه تهران را پس زد و بار دیگر اما در رشته زبان و ادبیات فارسی به دانشگاه رفت و این رشته را تا مقطع دکترا گذراند و در سال ۷۶ از پایان نامه دکترای خود با راهنمایی دکتر محمدرضا شفیعی کدکنی با عنوان «سنت و نوآوری در شعر معاصر» دفاع کرد. این پایان نامه در سال ۸۳ و از سوی انتشارات علمی و فرهنگی منتشر شد.
او در سال ۱۳۵۸، از جمله شاعرانی بود که در شکل گیری و استمرار فعالیتهای واحد شعر حوزه هنری تا سال ۶۶ تأثیر گزار بود:
قیصر امین پور در شکل گیری حلقه هنری و اندیشه اسلامی در حوزه هنری با افرادی چون سید حسن حسینی، سلمان هراتی، محسن مخملباف، حسام الدین سراج، محمدعلی محمدی، یوسفعلی میر شکاک، حسین خسروجردی و ... همکاری داشت. گروهی که بنیانگذاران جوان حوزه هنری نام گرفتند و بعدترها چهره هایی چون سهیل محمودی، ساعد باقری، عبدالملکیان، کاکایی و فاطمه راکعی و علیرضا قزوه نیز به آنان پیوستند. البته هشت سال بعد یعنی در سال ۱۳۶۶ او به همراه بسیاری از هم دوره ای هایش، از حوزه هنری خارج شد و 2 سال بعد به کمک دوستانش دفتر شعر جوان را راه اندازی کرد.
وی طی این دوران مسئولیت صفحه شعرِ هفتهنامه «سروش» را بر عهده داشت و اولین مجموعه شعر خود را در سال ۶۳ منتشر کرد. اولین مجموعه او «در کوچه آفتاب» دفتری از رباعی و دوبیتی بود و به دنبال آن «تنفس صبح» تعدادی از غزلها و شعرهای سپید او را در بر میگرفت. امین پور هیچگاه اشعار فاقد وزن نسرود و در عین حال این نوع شعر را نیز هرگز رد نکرد.
او در سال ۱۳۶۶ به همراه دوستان نویسنده و شاعرش، بیوک ملکی و فریدون عموزاده خلیلی، نشریه «سروش نوجوان» را طراحی و منتشر کرد که تا چندی پیش هم انتشار این مجله و مسؤولیت قیصر امین پور در سمت سردبیری ادامه داشت.
دکتر قیصر امین پور، تدریس در دانشگاه را در سال ۱۳۶۷ و در دانشگاه الزهرا آغاز کرد و سپس در سال ۶۹ در دانشگاه تهران مشغول تدریس شد. وی در همین دوران دبیری بخش ادبیات فصلنامه هنر و مسؤولیت در دفتر شعر جوان را به کارهای خود ضمیمه کرد که که تا آخر عمرش ادامه یافت. وی همچنین در سال ۶۸ موفق به کسب جایزه نیما یوشیج، موسوم به مرغ آمین بلورین شد. دکتر امین پور در سال ۸۲ بهعنوان عضو پیوسته فرهنگستان زبان و ادبیات فارسی برگزیده شد.
وی پس از تصادفی در سال ۱۳۷۸ همواره از بیماریهای مختلف رنج میبرد و حتی دست کم دو عمل جراحی قلب و پیوند کلیه را پشت سر گذاشته بود و در نهایت حدود ساعت ۳ بامداد سه شنبه ۸ آبان ۱۳۸۶ در سن چهل و هشت سالگی در بیمارستان دی درگذشت. پیکر این شاعر در زادگاهش گتوند و در کنار مزار شهدای گمنام این شهرستان به خاک سپرده شد.
روحش شاد
حرفهای ما هنوز ناتمام
تا نگاه میکنی
وقت رفتن است
باز هم همان حکایت همیشگی
پیش از این که باخبر شوی
لحظه عزیمت تو ناگزیر میشود
آی
ای دریغ و حسرت همیشگی
ناگهان
چقدر زود دیر میشود
کتابها:
۱. تنفس صبح، ۱۳۶۳
۲. در کوچه آفتاب، ۱۳۶۳
۳. توفان در پرانتز، ۱۳۶۵
۴. منظومه ظهر روز دهم (برنده جایزه جشنواره کتاب کانون پرورش فکری)، ۱۳۶۵
۵. مثل چشمه، مثل رود، ۱۳۶۸
۶. بیبال پریدن، ۱۳۷۰
۷. گفتگوهای بی گفت و گو، ۱۳۷۰
۸. آینههای ناگهان، ۱۳۷۲
۹. آینههای ناگهان، دفتر دوم، ۱۳۷۳
۱۰. به قول پرستو(برنده جایزه جشنواره کتاب کانون پرورش فکری)، ۱۳۷۵
۱۱. گزیده اشعار شاعر توسط انتشارات مروارید، ۱۳۷۸
۱۲. گلها همه آفتابگردانند، ۱۳۸۱
۱۳. سنت و نوآوری در شعر معاصر (پایان نامه دانشگاه که توسط انتشارات علمی و فرهنگی چاپ شد)، ۱۳۸۳
۱۴. دستور زبان عشق، ۱۳۸۶
جوایز:
۱. جایزه ادبی نیما یوشیج، موسوم به تندیس مرغ آمین، ۱۳۶۸
۲. جایزه تندیس ماه طلایی (برگزیده شعر کودک و نوجوان ۲۰ سال انقلاب)