سکانس بیست و یکم
من هرانچه بخواهم می گویم خواه ناراحت شو
خواه نشو
آنش ب خودت مربوط است
بارها گفته بودم من ملاحظه ی هیچکسو توو حرف زدن نمی کنم حتی اگه به قیمت تموم شدن دوستیمون باشه دوست عزیز!
از نظر من گند زدی
واقعا انتظارشو نداشتم!
الاایهال من همون احترام و همون صفات قبلیت توو ذهنمه
این موضع منه
موضع تو ب خودت مربوطه!
اگه شب آخر اردو یادت باشه بیژن ی حرفی زد من واقعا قبولش دارم
این ک مرد باشیم
حالا ب خاطر این ک چاپلوسی استادو بکنیم هم نه ب خاطر خودمون
زشته واس... خیلی کارا کرد
من فکر می کنم خلاء عاطفی آدما میتونه با آلترنتیو های زیادی پر بشه ک یکیش دین باشه!
میمونه دوست داشتن
آدم توو زندگیش هر کسی رو دوست نمی داره
نمی گم ی نفر
و نه میگم هرکسی
پس بهتره دل آدم دریا نباشه
آدم به تبع ی احساس پاشو جولو میذاره
نه با دودوتا چهارتا کردن و معیارهای صرفا مادی!
.
.
.
شاید از حرفام ناراحت شده باشی
مهم نیست
من حرفامو همیشه میگم
دامنه دوستی چنان خفنی هم ندارم ک از از دست دادنش بخوام هراسی داشته باشم
دیگه خود دانی
خواه ناراحت باشی یا نباشی من حرفام صریح و پوست کنده همین بود.
.
.
.
قزوینی ها راست میگن :
زیاد ب ی نفر احترام نذار سرش گیج میره
من فکر می کنم همینطوره
امروز از رفتار یکی از بچه های ارشد واقعا بدم اومد
من آدم اجتماعی و خونگرمی نسیتم اما واقعا در مورد بعضی ها خودم میرم جولو و احوالپرسی صمیمی می کنم و سر صحبت رو باز می کنم
اما اون در قبال این احترام بی احترامی کرد
و من طبیعتا از فردا رفتارمو باهاش ۱۸۰درجه تغییر منفی میدم .
