نمی دونم چرا یهو بغضم گرفت
الان ساعت 5 و 10 مین
سحری فقط ی چای و ی کیک خوردم
کمترین و کمترین و کمترین نیازهایم روز می گذرد از روز هیچ می شوند
الان ک صفحه ی فیس رو چک کردم یهو کنجکاو شدم دنبال اسم تو توو فرندام بگردم که دیدم نیستی و حدسم درس بود ک بلاکم کردی
نمی دونم چی بگم
اشتباهامو نمی خوام انکار کنم و نه می خوام چیزیو درس کنم
خیلی دیرتر ازونی شده که بخوام...
فقط قیمت دوستی ها واسم تعجب برانگیز شد که چقد زود...
بگذریم...
.
.
.
و تو آدمک
وقتی خودت نگاهش کردی
وقتی تو جسارت این توهینو بهش دادی
وقتی تو "به دور از چشم من با اغیار می در سبو کردی"
وقتی تو نگاهم نکردی و نگاهت کردمو و بازهم نگاهم نکردی و حتی روتو برگردوندی
وقتی...
آی آدمک دلم ازت پره
بد جوری...
تو این روزا که میگن ببخش و دعا کن و آرزو کن از خوبی برای دیگران و بعد برای خودت
تو همیشه اول نمازهای صبحم بودی
تو همیشه روبروی بهترین خواسته هام بودی اما...
اما حافظ انگار بیشتر نا امیدم می کنه:
ما ز یاران چشم یاری داشتیم
خود غلط بود آنچه می پنداشتیم...
آی آدمک دلم خونه
تا کی من ببخشم و دعا کنم
پس تو کجایی
خدا کجاست
وعده هاش کجان
آدمک...
.
.
.
گاه می خواهم برگردم
از تمام این سطرها که سالهاست رفته ام
اما هنوز در چقدر این ناپیدا تاریکم
و خوب می دانم
در امتداد پیراهنت
مقصد خیابانی ست که به سیب می رسد...
"نادر چگینی"
.
.
.
فعلا بی خیال
ترجمه هام مونده
فراموشی فعلا و فعلا و فعلا تا...
سلام قبول باشه...
شاید هرکس جای من بود بخاطر رفتارها و طرز صحبت کردن هات ُ هیچوقت دیگه برات کامنت نمی ذاشت ...
اولا:چند روز پیش بهت ثابت کردم که ارزش دوستی مون چقدر بالاست و خودتم یادته.
دوما:من تو رو تو فیس بوک بلاک نکردم.
سوما:اگه گفتم چرا اون نظر رو تاید کردی اصلا بخاطر ترس از شخص خاصی نبودُ اون کامنت رو برای تو نوشته بودم.
چون اون آدم حتی ارزش کامنت گذاشتن رو هم برای من نداره.
نگرانی من فقط از چاله در اومدن تو و افتادن در ... توسط بعضی از دوستانه که فقط ادعا شون میشه اما هیچ کمکی به تو نمی تونن بکنن(دوستی خاله خرس).
امیدوارم همیشه خوشبخت و شاداب ببینمت توی دانشکده.
(اما واقعا این کامنت رو تایید کن/خوبه که همه بخونن!)