کاش می بودی و...

 ناگهان چقدر زود دیر می شود 

انگار همین دیروز بود 

که تو بودی  

که صمیمیتی بود 

که مهربانی بود 

که انسانیت بود 

که رابطه ی کوچک و بزرگی معنایی داشت 

ولی تو زود رفتی خیلی زود 

درست همون روزهایی که من و امثال من محتاج بودنت هستیم  

تو رفتی و امروز بیش از هر موقع دیگر حسرت به کنار تو نشستن آزارم می دهد 

امروز بیش از هر موقع دیگری به حرفهایت احتیاج دارم 

من ادعایم نمی شود تو را شناختم  

من فقط دوست دارم که تو باشی 

دوست دارم به جای حرف زدن با خاطره های تو با خودت حرف می زدم 

تو بزرگترین آدمی بودی که تو زندگیم دیدم 

تو روح و وجودت بزرگ و دوست داشتنی بود 

اما آن روزها من نمی فهمیدم و شاید حق داشتم که نفهمم 

ولی حالا... 

تو به رغم مسن بودنت آنقدر به ما بچه ها نزدیک می شدی که یهو فکر می کردیم تو همبازی مایی 

تو به رغم شان و مرتبه بلند علمیت آنقدر متواضع بودی که متحیر می شدم 

تو با آن همه مسولیت و آن همه بروبیا آنقدر بی تکلف حرف می زدی که گاهی یادمان می رفت تو استاد حوزه و دانشگاهی  

که تو برای خودت کسی هستی و ما...

چقدر دلم برات تنگ شده آقا 

 چقدر دلم برا اوون روزا تنگ شده که تو کلی از من تعریف می کردی و هندونه زیر بغلم میذاشتی 

چقدر دلم برای اوون پیاده روی ها و کلی حرف و نصیحتی که انگار توو گوشت و خونم عجین می شد تنگیده  

یادت است آقا تو اوون سال رفتی و اون سال شد بدترین سال زندگی ما 

من از تو درس انسانیت یاد گرفتم  

درس تواضع یادگرفتم  

درس... 

اما حالا  

حالا درست توو همون روزایی که حتی بودنت می تونست تسکین دهنده این همه درد باشه دیگه ندارمت 

و امروز چندمین سالگرد تو باز اون همه سوز و گداز و زنده کرد و آخرش شد یک حسرت 

که یک عده با رفتنت خون دل خوردند 

و یک عده قدرت طلب از رفتن هلهله ها کردند 

چرا که دیگر تو نبودی  

چرا که دیگر انتقادهای تو نبود 

چرا که دیگر مهربانی و مردم داری تو نبود 

 آری آن ها خوشحال شدند و بر سر قدرت جنگیدند و... 

ولی من از یک طرف آرزو می کنم که ای کاش بودی و این همه تلاطم را فرو می نشاندی 

و از دیگر سو خوشحالم که نیستی که اگر بودی تو آدمی نبودی که این همه جور و قساوت را تحمل تواند کرد  

شاید و یا نه شاید،قطعا و یقینا ، این همه از حکمت الهی بود... 

قرین رحمت حق سکنای پایدار و جاوید تو باد...