آمدن هایم را که بشماری ، رفته ام
من از هر پنجره
تنها تکان دستهایش را می شناسم
صدای پاهایی
که همیشه دور شده اند
این جا سهم ما دلتنگی است
خوابیدن بر شانه هایی
که بیدار نمی شوند.
"آزاده دواچی"